GLAUCUS piscator

GLAUCUS piscator

cum pisces captos in ripa explicuisset, ii subito, contactâ quadam herbâ, se colligentes in fluv. prosiluêrunt, admiratus itaque Glaucus herbae illius vim, cum et ipse degustasser, pisces secutus in aquas insiluit, marisque Deus factus creditur. Alii aliter referunt hanc fabulam, Glaucum scilicet insignem urinatorem fuisse, qui cum saepius inspectantibus suis municipibus in fluv. se deiecisset, diutiusque sub aquis moratus semper emersisset, tandem cum illis frustra exspectantibus non rediret, ereditus est factus esse maris Deus. Vide Athen. l. 7. p. 279. et 296. Heraclides Glaucum ex Polybo Mercurit filio, et Euboea Larymni filia genitum Fuisse tradidit. Miraseas vero l. 3. Europaeorum, Anthedonem, et Halcyonem par entes eius fuisse affirmat, natandi vero urmandique apprime peritum, ideoque Pontium, i. e. Marinum vocatum fuisse, raptaqueSyme, Ialemi ac Dotidis filiâ in Asiam traiecisse, ac prope Cariam, desertam quandam insulam habitasse, quam Symen ab uxoris nomine appellarit. Evanthes berorcorum versuum poeta, in suo de Glauco hymno, Neptuni fil. Naidisque nymphae illum fuisse tradit, et cum Ariadne a Theseo derelicta, quam deperibat, in ins. Dia concubuisse. Possis Magnesius l. 3. Amazonidis, navis. Argi Glaucum architectum, gubernatoremque fuissetradit, et in Iasonis cum Tyrrhenis navali pugna solum eum nullo vulnere sauciatum fuisse, sed ut Iovi placuerat, in fundo maris apparuisse, Deumque maris ita factum, a Iasone solum visum, etc. ubi multa alia de hoc Glauco referuntur. Vide sis etiam Palaephatum.